中文(简)
raha120 留言板 (175) 留言
ﺯ ﭼﺸﻤﺖ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺩﻭﺭﻡ ﻫﻨﻮﺯ….ﭘﺮ ﺍﺯﺍﻭﺝ ﻭ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻏﺮﻭﺭﻡ ﻫﻨﻮﺯﺍﮔﺮ ﻏﺼﻪ ﺑﺎﺭﯾﺪ ﺍﺯ ﻣﺎﻩ ﻭ ﺳﺎﻝ….ﺑﻪ ﯾﺎﺩﮔﺬﺷﺘﻪ ﺻﺒﻮﺭﻡ ﻫﻨﻮﺯﺷﮑﺴﺘﻨﺪ ﺍﮔﺮ ﻗﺎﺏ ﯾﺎﺩ ﻣﺮﺍ…..ﺩﻝ ﺷﯿﺸﻪﺩﺍﺭﻡ ﺑﻠﻮﺭﻡ ﻫﻨﻮﺯﺳﻔﺮ ﭼﺎﺭﻩ ﺩﺭﺩﻫﺎﯾﻢ ﻧﺸﺪ….. ﭘﺮ ﺍﺯ ﻓﮑﺮﺭﺍﻩ ﻋﺒﻮﺭﻡ ﻫﻨﻮﺯﺳﺘﺎﺭﻩ ﺷﺪﻥ ﮐﺎﺭ ﺳﺨﺘﯽ ﻧﯿﺴﺖ….ﮔﺮﺷﺘﻢ ﻭﻟﯽ ﻏﺮﻕ ﻧﻮﺭﻡ ﻫﻨﻮﺯﭘﺮ ﺍﺯ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﻗﺸﻨﮓ ﺗﻮﺍﻡ…..ﭘﺮ ﺍﺯ ﯾﺎﺩﻭ ﺷﻮﻕ ﻭ ﻣﺮﻭﺭﻡ ﻫﻨﻮﺯﺗﺮﺍ ﮔﻢ ﻧﮑﺮﺩﻡ ﺧﻮﺩﺕ ﮔﻢ ﺷﺪﯼ……ﻣﻦﺷﯿﻔﺘﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺟﻮﺭﻡ ﻫﻨﻮﺯﺍﮔﺮ ﺟﻨﮓ ﺑﺎ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺳﺎﺩﻩ ﻧﯿﺴﺖ…..ﺩﺭﺍﯾﻦ ﻋﺮﺻﻪ ﻣﺮﺩﯼ ﺟﺴﻮﺭﻡ ﻫﻨﻮﺯﺍﮔﺮ ﮐﻮﮎ ﻣﺎﻫﻮﺭ ﺑﺎ ﻣﺎ ﻧﺴﺎﺧﺖ…..ﭘﺮ ﺍﺯﻧﻐﻤﻪ ﭘﮏ ﻭ ﺷﻮﺭﻡ ﻫﻨﻮﺯﻗﺒﻮﻝ ﺍﺳﺖ ﻋﻤﺮ ﺧﻮﺷﯽ ﻫﺎ ﮐﻢﺍﺳﺖ…..ﻭﻟﯽ ﺑﺎ ﺗﻮﺍﻡ ﭘﺲ ﺻﺒﻮﺭﻡ ﻫﻨﻮﺯ
ﺯ ﭼﺸﻤﺖ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺩﻭﺭﻡ ﻫﻨﻮﺯ….ﭘﺮ ﺍﺯﺍﻭﺝ ﻭ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻏﺮﻭﺭﻡ ﻫﻨﻮﺯﺍﮔﺮ ﻏﺼﻪ ﺑﺎﺭﯾﺪ ﺍﺯ ﻣﺎﻩ ﻭ ﺳﺎﻝ….ﺑﻪ ﯾﺎﺩﮔﺬﺷﺘﻪ ﺻﺒﻮﺭﻡ ﻫﻨﻮﺯﺷﮑﺴﺘﻨﺪ ﺍﮔﺮ ﻗﺎﺏ ﯾﺎﺩ ﻣﺮﺍ…..ﺩﻝ ﺷﯿﺸﻪﺩﺍﺭﻡ ﺑﻠﻮﺭﻡ ﻫﻨﻮﺯﺳﻔﺮ ﭼﺎﺭﻩ ﺩﺭﺩﻫﺎﯾﻢ ﻧﺸﺪ….. ﭘﺮ ﺍﺯ ﻓﮑﺮﺭﺍﻩ ﻋﺒﻮﺭﻡ ﻫﻨﻮﺯﺳﺘﺎﺭﻩ ﺷﺪﻥ ﮐﺎﺭ ﺳﺨﺘﯽ ﻧﯿﺴﺖ….ﮔﺮﺷﺘﻢ ﻭﻟﯽ ﻏﺮﻕ ﻧﻮﺭﻡ ﻫﻨﻮﺯﭘﺮ ﺍﺯ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﻗﺸﻨﮓ ﺗﻮﺍﻡ…..ﭘﺮ ﺍﺯ ﯾﺎﺩﻭ ﺷﻮﻕ ﻭ ﻣﺮﻭﺭﻡ ﻫﻨﻮﺯﺗﺮﺍ ﮔﻢ ﻧﮑﺮﺩﻡ ﺧﻮﺩﺕ ﮔﻢ ﺷﺪﯼ……ﻣﻦﺷﯿﻔﺘﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺟﻮﺭﻡ ﻫﻨﻮﺯﺍﮔﺮ ﺟﻨﮓ ﺑﺎ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺳﺎﺩﻩ ﻧﯿﺴﺖ…..ﺩﺭﺍﯾﻦ ﻋﺮﺻﻪ ﻣﺮﺩﯼ ﺟﺴﻮﺭﻡ ﻫﻨﻮﺯﺍﮔﺮ ﮐﻮﮎ ﻣﺎﻫﻮﺭ ﺑﺎ ﻣﺎ ﻧﺴﺎﺧﺖ…..ﭘﺮ ﺍﺯﻧﻐﻤﻪ ﭘﮏ ﻭ ﺷﻮﺭﻡ ﻫﻨﻮﺯﻗﺒﻮﻝ ﺍﺳﺖ ﻋﻤﺮ ﺧﻮﺷﯽ ﻫﺎ ﮐﻢﺍﺳﺖ…..ﻭﻟﯽ ﺑﺎ ﺗﻮﺍﻡ ﭘﺲ ﺻﺒﻮﺭﻡ ﻫﻨﻮﺯ
ﻋﺸﻖ ﻳﻌـﻨﯽ ﭼﻮﻥ ﻣﺤـﻤـﺪ ﭘـﺎﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﻋﺸﻖ ﻳﻌﻨﯽ ﻫﻤﭽﻮ ﻳﻮﺳﻒﻗﻌﺮ ﭼﺎﻩ ﻋﺸﻖ ﻳﻌﻨﯽ ﺑﻴﺴﺘﻮﻥ ﮐﻨﺪﻥﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻋﺸﻖ ﻳﻌﻨﯽ ﺯﺍﻫــﺪ ﺍﻣﺎ ﺑُـﺖﭘﺮﺳـﺖ ﻋﺸﻖ ﻳﻌﻨﯽ ﻫﻤﭽﻮ ﻣﻦﺷﻴـﺪﺍ ﺷﺪﻥ ﻋﺸﻖ ﻳﻌﻨـﯽ ﻗـﻄﺮﻩ ﻭﺩﺭﻳــﺎ ﺷـﺪﻥ ﻋﺸﻖ ﻳﻌﻨﯽ ﻳﮏﺷﻘﺎﻳـﻖ ﻏـﺮﻕ ﺧﻮﻥ ﻋﺸﻖ ﻳﻌﻨﯽﺩﺭﺩ ﻭ ﻣﺤﻨﺖ ﺩﺭ ﺩﺭﻭﻥ ﻋﺸـﻖ ﻳﻌﻨـﯽﻳﮏ ﺗﺒﻠﻮﺭ ﻳـﮏ ﺳــﺮﻭﺩ ﻋﺸﻖ ﻳﻌﻨﯽﻳـﮏ ﺳﻼﻡ ﻭ ﻳﮏ ﺩﺭﻭﺩ
*** ﺻﺒﺮ ﮐﺮﺩﻥ ﺩﺭﺩﻧﺎﮎ ﺍﺳﺖ ﻭﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻥ ﺩﺭﺩﻧﺎﮐﺘﺮ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺩﺭﺩﻧﺎﮐﺘﺮ ﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺪﺍﻧﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﺻﺒﺮﮐﻨﻲ ﻳﺎ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ!!!! ******ﺣﺮﻓﻬﺎﻳﻲ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻴﭻ ﮔﺎﻩ ﺯﺑﺎﻧﻬﺎﺑﻬﻢ ﻧﻤﻴﮕﻮﻳﻨﺪ.... ﺣﺮﻓﻬﺎﻳﻲ ﺍﺳﺖ ﮐﻪﻓﻘﻂ ﺩﺳﺘﻬﺎ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻬﻢ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ.****** ﺩﻟﻲ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺑﻲ ﮐﺴﻲﻏﻤﮕﻴﻦ ﺍﺳﺖ،ﻫﺮ ﮐﺴﻲ ﺭﺍ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﺪﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﺪ.ﻫﻴﭻ ﮐﺱ ﺑﺪ ﻧﻴﺴﺖ. ﺩﻟﻲﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﻲ ﺍﻭﻳﻲ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ،ﺑﺮﻕ ﻫﺮﻧﮕﺎﻫﻲ ﺟﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﻣﻲ ﺧﺮﺍﺷﺪ. ﺍﻣﺎ ﭼﻪﺭﻧﺠﻲ ﺍﺳﺖ ﻟﺬﺕ ﺭﺍ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮﺩﻥ ﻭ ﭼﻪﺯﺷﺖ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺒﺎﻳﻲ ﺭﺍ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﻳﺪﻥ ﻭ ﭼﻪﺑﺪﺑﺨﺘﻲ ﺁﺯﺍﺭ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺍﻱ ﺍﺳﺖ ﺗﻨﻬﺎﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﺑﻮﺩﻥ! ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻮﺩﻥﺳﺨﺖ ﺗﺮ ﺍﺯ ﮐﻮﻳﺮ ﺍﺳﺖ ..... *******ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ..... ﺑﺮﺍﻱ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﮐﻪ ﻧﺎﻥ ﻣﺮﺍﺭﺑﻮﺩ، ﻧﺎﻥ !! ﺑﺮﺍﻱ ﻋﺰﻳﺰﺍﻧﻲ ﮐﻪ ﻗﻠﺐﻣﺮﺍ ﺷﮑﺴﺘﻨﺪ، ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ !! ﺑﺮﺍﻱﮐﺴﺎﻧﻲ ﮐﻪ ﺭﻭﺡ ﻣﺮﺍ ﺁﺯﺭﺩﻧﺪ،ﺑﺨﺸﺶ !! ﻭ ﺑﺮﺍﻱ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺧﻮﻳﺶﺁﮔﺎﻫﻲ ﻭ ﻋﺸﻖ ﻣﻲ ﻃﻠﺒﻢ.....******** ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻭﺧﻮﺍﺑﻴﺪﻥ ﻧﻴﺴﺖ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻭ ﻫﻮﺱ ﻭﺩﻳﺪﻥ ﻭ ﻧﺎﺩﻳﺪﻥ ﻧﻴﺴﺖ. ﺯﻧﺪﮔﻲ ﭼﻮﻥﮔﻞ ﺳﺮﺧﻲ ﺍﺳﺖ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺧﺎﺭ ﻭ ﭘﺮ ﺍﺯﺑﺮﮒ ﻭ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻋﻄﺮ ﻟﻄﻴﻒ. ****** ﺗﺎﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﺍﻫﻲ ﻧﻴﺴﺖ ﺍﻣﺎ ﺗﺎ ﺁﺳﻤﺎﻧﻲﺷﺪﻥ ﺭﺍﻩ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺍﺳﺖ.. ﻣﻦ ﺭﻗﺺﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﻫﻨﺪﻱ ﺭﺍ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﻧﻤﺎﺯ ﭘﺪﺭ ﻭﻣﺎﺩﺭﻡ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ، ﭼﻮﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺭﻭﻱﻋﺸﻖ ﻣﻲ ﺭﻗﺼﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺍﺯ ﺭﻭﻱﻋﺎﺩﺕ ﻧﻤﺎﺯ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ. ******* ﭼﻪﺑﺴﻴﺎﺭﻧﺪ ﮐﺴﺎﻧﻲ ﮐﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺣﺮﻑﻣﻲ ﺯﻧﻨﺪ ﺑﻲ ﺁﻧﮑﻪ ﭼﻴﺰﻱ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﭼﻪﺍﻧﺪﮐﻨﺪ ﮐﺴﺎﻧﻲ ﮐﻪ ﺣﺮﻓﻲ ﻧﻤﻲ ﺯﻧﻨﺪﺍﻣﺎ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺑﺎ ﺗﻮ.... ﻫﻤﻪﺭﻧﮕﻬﺎﻱ ﺍﻳﻦ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﺁﺷﻨﺎﻣﻴﺒﻴﻨﻢ.... ﻭ ﻣﻦ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﺘﻮﻓﯿﻖ ﺳﺨﻨﺎﻥﺩﮐﺘﺮ ﻋﻠﯽ ﺷﺮﯾﻌﺘﯽ
ﺑﻪ ﺗﻮ ﻋﺎﺩﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺍﯼ ﺑﻪ ﻣﻦﻧﺰﺩﯾﮏ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺍﯼ ﺣﻀﻮﺭﻡ ﺍﺯ ﺗﻮﺗﺎﺯﻩ ﺍﯼ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺭﻭﺷﻦ ﺑﻪ ﺗﻮﻋﺎﺩﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﻣﺜﻞ ﮔﻠﺒﺮﮔﯽ ﺑﻪﺷﺒﻨﻢ ﻣﺜﻞ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺑﻪ ﻏﺮﺑﺖ ﻣﺜﻞﻣﺠﺮﻭﺣﯽ ﺑﻪ ﻣﺮﻫﻢ ﻟﺤﻈﻪ ﺩﺭ ﻟﺤﻈﻪﻋﺬﺍﺑﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎﯼ ﻣﻦ ﺑﯽ ﺗﻮ ﺗﺠﺮﺑﻪﮐﺮﺩﻥ ﻣﺮﮔﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﯽ ﺗﻮ ﻣﻦﮐﻪ ﺩﺭ ﮔﺮﯾﺰﻡ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻋﺎﺩﺕ ﮐﺮﺩﻩﺑﻮﺩﻡ ﺍﺯ ﺳﮑﻮﺕ ﻭ ﮔﺮﯾﻪ ﺷﺐ ﺑﻪ ﺗﻮﺣﺠﺮﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺑﺎ ﮔﻞ ﻭ ﺳﻨﮓ ﻭﺳﺘﺎﺭﻩ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡﺧﻠﻮﺕ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﻫﺎﻣﻮ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻗﺴﻤﺖﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺧﻮﻧﻪ ﻟﺒﺮﯾﺰ ﺳﮑﻮﺗﻪ ﺧﻮﻧﻪﺍﺯ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺧﺎﻟﯽ ﻣﻦ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻣﯿﻞ ﺯﻭﺍﻟﻢﻋﺸﻖ ﻣﻦ ﺗﻮ ﺩﺭ ﭼﻪﺣﺎﻟﯽ*
ﭘﻨﺞ ﻭﺍﺭﻭﻧﻪ ﭼﻪ ﻣﻌﻨﺎ ﺩﺍﺭﺩ ؟!ﺧﻮﺍﻫﺮ ﮐﻮﭼﮑﻢ ﺍﺯ ﻣﻦ ﭘﺮﺳﻴﺪﻣﻦ ﺑﻪﺍﻭ ﺧﻨﺪﻳﺪﻡﮐﻤﻲ ﺁﺯﺭﺩﻩ ﻭ ﺣﻴﺮﺕ ﺯﺩﻩﮔﻔﺖﺭﻭﻱ ﺩﻳﻮﺍﺭ ﻭ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﺩﻳﺪﻡﺑﺎﺯﻫﻢ ﺧﻨﺪﻳﺪﻡﮔﻔﺖ ﺩﻳﺮﻭﺯ ﺧﻮﺩﻡ ﺩﻳﺪﻡﭘﺴﺮ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪﭘﻨﺞ ﻭﺍﺭﻭﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﻴﻨﻮﻣﻴﺪﺍﺩﺁﻧﻘَﺪَﺭ ﺧﻨﺪﻩ ﺑﺮﻡ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪﻃﻔﻠﮏﺗﺮﺳﻴﺪﺑﻐﻠﺶ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺑﻮﺳﻴﺪﻡﻭ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﮔﻔﺘﻢﺑﻌﺪﻫﺎ ﻭﻗﺘﻲ ﻏﻢﺳﻘﻒﮐﻮﺗﺎﻩ ﺩﻟﺖ ﺭﺍ ﺧﻢ ﮐﺮﺩﺑﻲ ﮔﻤﺎﻥ ﻣﻲﻓﻬﻤﻲ- ﭘﻨﺞ ﻭﺍﺭﻭﻧﻪ ﭼﻪ ﻣﻌﻨﺎﺩﺍﺭﺩ .*************
ﺷﺐ ﺳﺮﺩﯼ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻦﺍﻓﺴﺮﺩﻩ ﺭﺍﻩ ﺩﻭﺭﯼ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭘﺎﯾﯽﺧﺴﺘﻪ ﺗﯿﺮﮔﯽ ﻫﺴﺖ ﻭ ﭼﺮﺍﻏﯽ ﻣﺮﺩﻩﻣﯽ ﮐﻨﻢ 0 ﺗﻨﻬﺎ 0 ﺍﺯ ﺟﺎﺩﻩ ﻋﺒﻮﺭ : ﺩﻭﺭﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ﺯ ﻣﻦ ﺁﺩﻡ ﻫﺎ ﺳﺎﯾﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺳﺮﺩﯾﻮﺍﺭ ﮔﺬﺷﺖ 0 ﻏﻤﯽ ﺍﻓﺰﻭﺩ ﻣﺮﺍ ﺑﺮﻏﻢ ﻫﺎ ﻓﮑﺮ ﺗﺎﺭﯾﮑﯽ ﻭ ﺍﯾﻦ ﻭﯾﺮﺍﻧﯽ ﺑﯽﺧﺒﺮ ﺁﻣﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺩﻝ ﻣﻦ ﻗﺼﻪ ﻫﺎ ﺳﺎﺯﮐﻨﺪ ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﺭﻧﮕﯽ ﮐﻪ ﺑﮕﻮﯾﺪ ﺑﺎﻣﻦ ﺍﻧﺪﮐﯽ ﺻﺒﺮ ﺳﺤﺮ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺍﺳﺖﻫﺮ ﺩﻡ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﻧﮓ ﺑﺮ ﺁﺭﻡ ﺍﺯ ﺩﻝ : ﻭﺍﯼﺍﯾﻦ ﺷﺐ ﭼﻘﺪﺭ ﺗﺎﺭﯾﮏ ﺍﺳﺖ ! ﺧﻨﺪﻩﺍﯼ ﮐﻮ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﻝ ﺍﻧﮕﯿﺰﻡ ؟ ﻗﻄﺮﻩ ﺍﯼﮐﻮ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﺭﯾﺎ ﺭﯾﺰﻡ ؟ ﺻﺨﺮﻩ ﺍﯼ ﮐﻮﮐﻪ ﺑﺪﺍﻥ ﺁﻭﯾﺰﻡ ؟ ﻣﺜﻞ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪﺷﺐ ﻧﻤﻨﺎﮎ ﺍﺳﺖ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻏﻢﺍﺳﺖ ﺑﺮ ﺩﻝ ﻏﻢ ﻣﻦ ﻟﯿﮏ ﻏﻤﯽﻏﻤﻨﺎﮎ
شنیدم میگن دل به دل راه داره، ولی وقتی دل من خون شد تنها کسی که باید می فهمید بی اعتنا رفت ...
شاید وقتی بغض آروم آروم نفسهای منو نوازش می کرد...
بی خبر بود که جای دستای مهربون تو دستای سرد و سنگینش راه نفسهای منو تنگ میکرد ...
شاید وقتی بارون اشک های سرد صورت منو آروم بوسه بارون می کرد ...
بی خبر بود که جای بوسه های مهربون تو داشت با بو سه های سرد و خیس تن خسته ی منو میلرزوند ...
شاید وقتی سنگ فرشهای پیاده رو سنگینی پاهای خسته و بی روح منو لمس می کرد ...
بی خبر بود که پاهای من وقتی کنارت قدم میزدم سنگینی نداشت و این روزای تلخ پاهای من سنگین شد ...
شاید وقتی با یاد تو و حرف تو خواب از چشم های ماه و ستاره ها تا صبح می دزدیدم ...
بی خبر بودم که این روزها با ابری شدن چشمهای من ستاره ها هم چشماشون رو از من میدزدن ...
شاید وقتی با لمس دستهای تو دل من بی صدا می گفت دوست دارم دوست دارم ...
بی خبر بود که این روزها به جای دستهای تو ، دست سرد تنهایی میخونه توی دلم لالایی تنهایی تنهایی ...
نمیتونم بیشتر از این بنویسم ... بیشتر سکوت کردم ... با تنهایی درد و دل کردم با اشک خوابیدم ...
با غم و حسرت بیدار شدم و تمام لحظه ها را ...
شاید وقتی بغض آروم آروم نفسهای منو نوازش می کرد...
بی خبر بود که جای دستای مهربون تو دستای سرد و سنگینش راه نفسهای منو تنگ میکرد ...
شاید وقتی بارون اشک های سرد صورت منو آروم بوسه بارون می کرد ...
بی خبر بود که جای بوسه های مهربون تو داشت با بو سه های سرد و خیس تن خسته ی منو میلرزوند ...
شاید وقتی سنگ فرشهای پیاده رو سنگینی پاهای خسته و بی روح منو لمس می کرد ...
بی خبر بود که پاهای من وقتی کنارت قدم میزدم سنگینی نداشت و این روزای تلخ پاهای من سنگین شد ...
شاید وقتی با یاد تو و حرف تو خواب از چشم های ماه و ستاره ها تا صبح می دزدیدم ...
بی خبر بودم که این روزها با ابری شدن چشمهای من ستاره ها هم چشماشون رو از من میدزدن ...
شاید وقتی با لمس دستهای تو دل من بی صدا می گفت دوست دارم دوست دارم ...
بی خبر بود که این روزها به جای دستهای تو ، دست سرد تنهایی میخونه توی دلم لالایی تنهایی تنهایی ...
نمیتونم بیشتر از این بنویسم ... بیشتر سکوت کردم ... با تنهایی درد و دل کردم با اشک خوابیدم ...
با غم و حسرت بیدار شدم و تمام لحظه ها را ...
خدا از نگاه ملاصدرا
خداوند بی نهایت است و لا مکان و بی زمان
اما بقدر فهم تو کوچک میشود
و بقدر نیاز تو فرود می آید
و بقدر آرزوی تو گسترده میشود
و بقدر ایمان تو کارگشا میشود
و به قدر نخ پیر زنان دوزنده باریک میشود
و به قدر دل امیدواران گرم میشود
یتیمان را پدر می شود و مادر
بی برادران را برادر می شود
بی همسرماندگان را همسر میشود
عقیمان را فرزند میشود
ناامیدان را امید می شود
گمگشتگان را راه میشود
در تاریکی ماندگان را نور میشود
رزمندگان را شمشیر می شود
پیران را عصا می شود
و محتاجان به عشق را عشق می شود
خداوند همه چیز می شود همه کس را
به شرط اعتقاد
به شرط پاکی دل
به شرط طهارت روح
به شرط پرهیز از معامله با ابلیس
بشویید قلب هایتان را از هر احساس ناروا
و مغز هایتان را از هر اندیشه خلاف
و زبان هایتان را از هر گفتار ِناپاک
و دست هایتان را از هر آلودگی در بازار
و بپرهیزید
از ناجوانمردیهــا
ناراستی ها
نامردمی ها!
چنین کنید تا ببینید که خداوند
چگونه بر سر سفره ی شما
با کاسه یی خوراک و تکه ای نان می نشیند
و بر بند تاب، با کودکانتان تاب میخورد
و در دکان شما کفه های ترازویتان را میزان میکند
و در کوچه های خلوت شب با شما آواز میخواند
مگر از زندگی چه میخواهید
که در خدایی خدا یافت نمیشود؟
که به شیطان پناه میبرید؟
که در عشق یافت نمیشود
که به نفرت پناه میبرید؟
که در حقیقت یافت نمیشود
که به دروغ پناه میبرید؟
که در سلامت یافت نمیشود
که به خلاف پناه میبرید؟
و مگر حکمت زیستن را از یاد برده اید
که انسانیت را پاس نمی دارید ؟!
از سخنان ملاصدرای شیرازی
خداوند بی نهایت است و لا مکان و بی زمان
اما بقدر فهم تو کوچک میشود
و بقدر نیاز تو فرود می آید
و بقدر آرزوی تو گسترده میشود
و بقدر ایمان تو کارگشا میشود
و به قدر نخ پیر زنان دوزنده باریک میشود
و به قدر دل امیدواران گرم میشود
یتیمان را پدر می شود و مادر
بی برادران را برادر می شود
بی همسرماندگان را همسر میشود
عقیمان را فرزند میشود
ناامیدان را امید می شود
گمگشتگان را راه میشود
در تاریکی ماندگان را نور میشود
رزمندگان را شمشیر می شود
پیران را عصا می شود
و محتاجان به عشق را عشق می شود
خداوند همه چیز می شود همه کس را
به شرط اعتقاد
به شرط پاکی دل
به شرط طهارت روح
به شرط پرهیز از معامله با ابلیس
بشویید قلب هایتان را از هر احساس ناروا
و مغز هایتان را از هر اندیشه خلاف
و زبان هایتان را از هر گفتار ِناپاک
و دست هایتان را از هر آلودگی در بازار
و بپرهیزید
از ناجوانمردیهــا
ناراستی ها
نامردمی ها!
چنین کنید تا ببینید که خداوند
چگونه بر سر سفره ی شما
با کاسه یی خوراک و تکه ای نان می نشیند
و بر بند تاب، با کودکانتان تاب میخورد
و در دکان شما کفه های ترازویتان را میزان میکند
و در کوچه های خلوت شب با شما آواز میخواند
مگر از زندگی چه میخواهید
که در خدایی خدا یافت نمیشود؟
که به شیطان پناه میبرید؟
که در عشق یافت نمیشود
که به نفرت پناه میبرید؟
که در حقیقت یافت نمیشود
که به دروغ پناه میبرید؟
که در سلامت یافت نمیشود
که به خلاف پناه میبرید؟
و مگر حکمت زیستن را از یاد برده اید
که انسانیت را پاس نمی دارید ؟!
از سخنان ملاصدرای شیرازی
* ﺍﺳﯿﺮ* ﺍﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﻦ ﺧﺴﺘﻪﺍﻡ ﺗﺎ ﮐﯽ ﺳﮑﻮﺕ ﺗﺎ ﮐﯽ ﺍﺳﯿﺮ ﺍﯼﻣﺮﮒ ﺗﻦ ﺍﯾﻦ ﺩﺳﺖ ﻣﻦ ﺩﺳﺘﻢ ﺑﮕﯿﺮﺩﺳﺘﻢ ﺑﮕﯿﺮ ﺩﺭ ﺳﯿﻨﻪ ﺍﻡ ﺍﯼ ﺁﺭﺯﻭﻣﺤﺾ ﺧﺪﺍ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻤﯿﺮ ﺍﯼ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎﻣﻦ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺳﺮ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺍﻡ ﺗﺮﮐﻢ ﮐﻨﯿﺪﺍﯼ ﺭﻭﺯ ﻭ ﺷﺐ ﻣﻦ ﺁﺩﻣﯽ ﺩﻝ ﻣﺮﺩﻩ ﺍﻡﺗﺮﮐﻢ ﮐﻨﯿﺪ ﻣﻦ ﺗﺎ ﮔﻠﻮ ﺩﺭ ﺣﺴﺮﺗﻢﺍﻓﺴﺮﺩﻩ ﺍﻡ ﺗﺮﮐﻢ ﮐﻨﯿﺪ ﺍﺯ ﻭﺣﺸﺖﻓﺮﺩﺍﯼ ﺧﻮﺩ ﺁﺯﺭﺩﻩ ﺍﻡ ﺗﺮﮐﻢ ﮐﻨﯿﺪ ﺍﯼﺍﺷﮏ ﮔﺮﻡ ﺁﺭﻭﻡ ﺑﺮﯾﺰ ﺑﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﯼﺑﯿﻤﺎﺭ ﻣﻦ ﻟﺬﺕ ﺑﺒﺮ ﺍﯼ ﻏﻢ ﺗﻮ ﻫﻢ ﺍﺯﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺁﺯﺍﺭ ﻣﻦ ﺩﺭ ﻟﺤﻈﻪ ﯼ ﺑﯿﺪﺍﺩﻏﻢ ﮐﯽ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﻏﻤﺨﻮﺍﺭ ﻣﻦ ﺍﯼﻟﺤﻈﻪ ﯼ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﺍﻣﺸﺐ ﺭﻭﻓﺮﺩﺍ ﻧﮑﻦ ﺩﺭﺩ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﻮﺩﻧﻢ ﺭﺍ ﺍﯼﺯﻣﺎﻥ ﺣﺎﺷﺎ ﻧﮑﻦ ﺍﯼ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎ ﻣﻦ ﺍﺯﺷﻤﺎ ﺳﺮ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺍﻡ ﺗﺮﮐﻢ ﮐﻨﯿﺪ ﺍﯼﺭﻭﺯ ﻭ ﺷﺐ ﻣﻦ ﺁﺩﻣﯽ ﺩﻝ ﻣﺮﺩﻩ ﺍﻡﺗﺮﮐﻢ ﮐﻨﯿﺪ
یک سخنران ایده جالبی را مطرح کرد می خواهم آنرا با شما در میان بگذارم...................ما دو نوع مواد غذایی داریم:۱_مواد غدایی جسمی:خوراکی ها،۲_موادغذایی ذهنی،اگر هر چیزی را بخورید ممکن است مریض شوید!اگر به هر چیزی فک کنید ممکن است افسرده شوید!...خوب چگونه می توان این رویه را تغییر داد؟۱_کتاب های توسعه فردی یا زندگینامه افرادی را که کارهای بزرگی انجام داده اند،مطالعه کنید.۲_به جای اینکه حالتان را با فکرهای منفی بد کنید،با افکار موفق و شاد به خودتان روحیه و الهام ببخشید.بعد از این صبحت ها او یک تمرین به ما داد:همه ایستادیم،و در حالیکه دست هایمان را بلند کرده بودیم با بلندترین صدای ممکن فریاد کشیدیم:خودم را فوق العاده خوب احساس می کنم.باید اعتراف کنم بعد از ۳یا۴ بار تکرار این جمله،فضایی قدرتمند و شورانگیزی بین شرکت کنندگان حاکم شد.ویلیام جمیز در جای نوشته است:بزرگترین کشف هم دوره های من این است که بشر می تواند با اصلاح ذهن خود زندگی اش را تغییر بدهد!...البته من با شما موافقم که نمی توانید در هر مکان و موقعیتی،با تمام وجود فریاد بکشید...ولی واقعأ هیچ جایی پیدا نمی شود؟نظرتان در مورد اتومبیلتان،آن هم در یک جای کم رفت و آمد،با در و پنجره های کاملأ بسته چیست؟خوب فکر کنید.بالاخره جایی را برای این تمرین پیدا می کنید!!!هیچ کس صدای شما را نخواهد شنید و تأثیر شگفت انگیز این تمرین را شما نیز مشاهده خواهید کرد.
