Język polskiZapomniałeś: Nazwa użytkownika | Hasło
raha120 My guestbook (175) Sign guestbook
ﻋﺎﺷﻘﻢ ﺑﺮ ﺧﻂ ﺯﯾﺒﺎ ﻋﺎﺷﻘﻢ ﺑﺮ ﺷﻌﺮ ﻧﺎﺏ ﻋﺎﺷﻘﻢ ﺑﺮ ﺧﻂ ﺯﯾﺒﺎ ﻋﺎﺷﻘﻢ ﺑﺮ ﺷﻌﺮﻧﺎﺏ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﯽ ﺑﺨﺸﺪ ﻣﺮﺍ ﺷﻮﺭ ﻭ ﺷﮑﻮﻩ ﻭ ﺍﻟﺘﻬﺎﺏ ﺑﺮ ﻃﺒﯿﻌﺖ ﺑﺮ ﺧﺪﺍ ﺑﺮ ﺭﻭﺷﻨﯽ ﺑﺮﺩﻭﺳﺘﯽ ﻋﺎﺷﻘﻢ ﺑﺮ ﺳﺒﺰﻩ ﻭ ﮔﻞ ﻋﺎﺷﻘﻢ ﺑﺮ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻋﺎﺷﻘﻢ ﺑﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﯾﺰﺩ ﺁﻓﺮﯾﺪ ﻭ ﻫﺪﯾﻪﮐﺮﺩ ﮐﻮﻩ ، ﺁﺗﺶ ، ﺍﺑﺮ، ﺗﻨﺪﺭ، ﺁﺳﻤﺎﻥ ، ﺩﺭﯾﺎ ، ﺳﺮﺍﺏ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ ﺑﻪ ﺟﺎ ﻭ ﻧﯿﺴﺖ ﻧﻘﺶ ﯾﮏ ﺣﺒﺎﺏ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺭﻭﯾﺶ ﻭ ﺑﺎﻟﯿﺪﻥﻭ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺭﺍ ﻋﺎﺷﻘﻢ ﺑﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺨﺸﺪ ﺑﺮ ﺗﮑﺎﭘﻮﯾﻢ ﺷﺘﺎﺏ ﺳﺎﺩﻩ ﺍﻡ ﻣﻦ، ﺻﺎﻑ ﻭ ﺻﺎﺩﻕ، ﺑﯽﺭﯾﺎ، ﯾﮑﺮﻧﮓ، ﭘﺎﮎ ﻭﺍﮊﻩ ﻫﺎ ﺳﺮ ﻣﯽ ﮐﺸﻨﺪ ﺍﺯ ﻋﻤﻖ ﺟﺎﻧﻢ ﺑﯽ ﺣﺠﺎﺏ ﺷﻌﻠﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﺩﺭﻧﻬﺎﻥ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺳﺎﺯﺩ ﻣﺮﺍ ﻏﺮﻕ ﺩﺭ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺧﻮﯾﺸﻢ ﻓﺎﺭﻍ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﺁﻧﭽﻪﮔﻔﺘﻢ ﺣﺎﺻﻞ ﯾﮏ ﻋﻤﺮ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﯽ ﺳﺒﺐ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻧﮑﺮﺩﻡ ﭼﻬﺮﻩ ﺩﺭ ﺯﯾﺮ ﻧﻘﺎﺏ ﺍﺭﺝﺑﻨﻬﺎﺩﻡ ﺑﻪ ﭘﺎﮐﯽ ﻋﺸﻖ، ﺍﯾﻤﺎﻥ، ﻣﺮﺩﻣﯽ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﻡ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺭﻭﯼ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﮐﺘﺎﺏﺑﻮﺩﻥ ﻣﺎ ﮔﺎﻫﯽ ﺍﺯ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺩﺍﺭﺩ ﺳﺎﯾﻪ ﺍﯼ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻣﻨﻬﺎ ﮐﻨﯿﻢ ﺍﯾﻦ ﻏﺼﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺣﺴﺎﺏﮔﺮ ﺩﻭ ﺭﺍﻫﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﺯ ﻧﺎﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﺪﺍﻥ ﺷﺎﺩ ﻭ ﺳﺮﺧﻮﺵ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻣﻦ ﺑﻮﺩﻧﻢ ﺭﺍﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺣﺘﯽ ﺍﮔﺮ ﯾﮏ ﭘﺮﺳﺶ ﻣﺮﻣﻮﺯ ﺑﻮﺩ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﺎ " ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ" ﮔﺸﺖ ﺩﻧﺒﺎﻝﺟﻮﺍﺏ ****************************************************
به خداحافظی تلخ تو سوگند، نشد
که تو رفتی و دلم ثانیه ای بند نشد
لب تو میوه ی ممنوع ولی لب هایم
هر چه از طعم لب سرخ تو دل کند، نشد
با چراغی همه جا گشتم و گشتم در شهر
هیچ کس، هیچ کس اینجا به تو مانند نشد
هر کسی در دل من جای خودش را دارد
جانشین تو در این سینه خداوند نشد
خواستند از تو بگویند شبی شاعرها
عاقبت با قلم شرم نوشتند: نشد!
فاضل نظری
که تو رفتی و دلم ثانیه ای بند نشد
لب تو میوه ی ممنوع ولی لب هایم
هر چه از طعم لب سرخ تو دل کند، نشد
با چراغی همه جا گشتم و گشتم در شهر
هیچ کس، هیچ کس اینجا به تو مانند نشد
هر کسی در دل من جای خودش را دارد
جانشین تو در این سینه خداوند نشد
خواستند از تو بگویند شبی شاعرها
عاقبت با قلم شرم نوشتند: نشد!
فاضل نظری
ﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺩﺭﻣﻴﺎﻥ ﮔﺎﻡ ﻫﺎ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻛﺮﺩ ﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺑﺎﻧﮕﺎﻩ ﺷﺎﭘﺮﻙ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺗﻔﻬﻴﻢ ﻛﺮﺩﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺑﺎ ﺩﻭ ﭼﺸﻢ ﻋﺎﻃﻔﻪ ﻗﻠﺐ ﺳﺮﺩﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺎﺯ ﻛﺮﺩ ﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺑﺎ ﭘﺮﻱ ﺍﺯﺑﺮﮒ ﻳﺎﺱ ﺗﺎ ﻃﻠﻮﻉ ﺳﺮﺥ ﮔﻞ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻛﺮﺩ ﻛﺎﺵﻣﻲ ﺷﺪ ﺑﺎ ﻧﺴﻴﻢ ﺷﺎ ﻣﮕﺎﻩ ﺑﺮﮒ ﺯﺭﺩ ﻳﺎﺱ ﻫﺎﺭﺍ ﺭﻧﮓ ﻛﺮﺩ ﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺑﺎ ﺧﺰﺍﻥ ﻗﻠﺐ ﻫﺎﻣﺜﻞ ﺩﺷﻤﻦ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺟﻨﮓ ﻛﺮﺩ ﻛﺎﺵ ﻣﻲﺷﺪ ﺩﺭ ﺳﻜﻮﺕ ﺩﺷﺖ ﺷﺐ ﻧﺎﻟﻪ ﻱ ﻏﻤﮕﻴﻦﺑﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪ ﺑﻌﺪ ، ﺩﺳﺖ ﻗﻄﺮﻩ ﻫﺎ ﻳﺶ ﺭﺍﮔﺮﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﻬﺎ ﺭ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎ ﭘﺮ ﻛﺸﻴﺪ ﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪﻣﺜﻞ ﻳﻚ ﺣﺲ ﻟﻄﻴﻒ ﻻﺑﻪ ﻻﻱ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﭘﺮﻧﻮﺭﺷﺪ ﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪ ﭼﺎ ﺩﺭ ﺷﺐ ﺭﺍ ﻛﺸﻴﺪ ﺍﺯﻧﻘﺎﺏ ﺷﻮﻡ ﻇﻠﻤﺖ ﺩﻭﺭ ﺷﺪ ﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺍﺯﻣﻴﺎ ﻥ ﮊﺍﻟﻪ ﻫﺎ ﺟﺮﻋﻪ ﺍﻱ ﺍﺯ ﻣﻬﺮ ﺑﺎ ﻧﻲ ﺭﺍﭼﺸﻴﺪ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺧﻮﺑﻬﺎ ﺟﺎﻥ ﻫﺪﻳﻪ ﺩﺍﺩ ﺳﺨﺘﻲﻭ ﻧﺎ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪ******* ﻣﺮﯾﻢﺣﯿﺪﺭﺯﺍﺩﻩ*************
ﯾﻚ ﺳﺒﺪ ﭘﺮ ﺯ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺑﺎ ﻣﺎﺳﺖﺭﻭﯼ ﯾﻚ ﺳﻔﺮﻩ ﺍﺣﺴﺎﺱﻛﻪ ﺑﯿﻦ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ﭘﯿﺪﺍﺳﺖﻗﻠﺐ ﻣﻦ ﺳﺨﺖ ﺍﺳﯿﺮ ﺍﺣﺴﺎﺱﻋﺸﻖ ﺗﻮﻗﻄﺮﻩ ﺍﺷﻜﯽ ﺍﺳﺖﻛﻪ ﺍﺯ ﮔﻮﺷﻪ ﭼﺸﻤﺖ ﭘﯿﺪﺍﺳﺖﺭﻭﺡ ﺗﻮ ﯾﻚ ﮔﻞ ﺳﺮﺥ ﺗﻨﻬﺎﺳﺖﺣﺲ ﻣﻦﭼﻮﻥ ﯾﻚ ﻣﻮﺝﺩﺭ ﺗﺐ ﻭ ﺗﺎﺏ ﺩﺭﯾﺎﺳﺖﺩﺳﺘﻢ ﺍﺯ ﺩﻭﺭﯼ ﺩﺳﺘﺖ ﺗﻨﻬﺎﺳﺖﭼﺸﻢ ﺗﻮﺭﻧﮓ ﻗﺸﻨﮕﯽ ﺍﺳﺖﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﮒ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﭘﯿﺪﺍﺳﺖ.
emroz ham braye man mesl rozaye dge bod.man kasiyo nadaram ke bash khosh basham.vali bazam thankx!!!!!!!
ﺳﺮ ﺷﺐ، ﻋﺎﺷﻖ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﻮﺩﻡﻭ ﺩﻟﻢ، ﻟﮏ ﺯﺩﻩ ﺗﺎﺑﭽﮑﻢ ﺍﺯ ﻟﺐ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺣﯿﺎﻁﻧﻢ ﺁﺑﯽ ﺑﺰﻧﻢ ﺑﺎﻏﭽﻪ ﺭﺍﯾﺎﮐﺮﯾﻤﯽ ﺑﻪ ﺩﻟﻢ ﭘﺮ ﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻮﺍﻥ ﺧﻨﮏﺗﮑﻪ ﻧﺎﻧﯽ ﺑﺨﻮﺭﻡﺟﺮﻋﻪ ﺁﺑﯽ ﻟﺐ ﺣﻮﺽﺑﭙﺮﻡ ﺗﺎ ﻟﺐ ﺑﺎﻡﻣﺜﻞ ﯾﮏ ﻗﺎﺻﺪﮎ ﺷﺎﺩ ﻭ ﺭﻫﺎﺭﻗﺺﮐﻨﺎﻥ، ﺩﻝ ﺳﭙﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﻧﺴﯿﻢﻣﺎﻫﯽ ﺗﻨﮓ ﺑﻠﻮﺭﺩﺭ ﺩﻝ ﺭﻭﺷﻦ ﺩﺭﯾﺎﯾﯽ ﻣﻦﺑﺎﻟﻪ ﻣﯽﺟﻨﺒﺎﻧﯿﺪﻣﻦ، ﭼﻪ ﺍﻓﮑﻨﺪﻩ ﺣﺠﺎﺑﯽ ﺩﺭ ﻣﻦﻭﻗﺖ ﺁﻥﺳﺖ ﺩﮔﺮ ﺑﺮﺧﯿﺰﺩﻫﻢﭼﻮ ﺁﯾﯿﻨﻪ ﻧﺸﺴﺘﻢ ﻟﺐ ﺣﻮﺽﺳﯿﻨﻪ ﺧﺎﻟﯽ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺟﺰ ﺍﻭﮔﺎﻩ ﯾﮏ ﭘﻮﻟﮏ ﺳﺮﺥﮔﺎﻩ ﯾﮏ ﺷﺎﭘﺮﮎ ﻣﺴﺖ ﺭﻫﺎﺷﺮﻡ ﯾﮏ ﺷﺎﺧﻪ ﺑﯿﺪﺭﺍﺯ ﻧﺎﺯ ﮔﻞ ﻣﺤﺒﻮﺑﻪﺷﺐﻗﺎﻣﺖ ﭘﯿﭽﮏ ﺗﻨﻬﺎﯼ ﺻﺒﻮﺭﺳﯿﻨﻪﺍﻡ ﻣﻨﺰﻝ ﻧﻮﺭﻋﺪﻡﺁﺑﺎﺩ ﻭﺟﻮﺩﻣﻦ، ﭼﻪ ﺑﯽ ﻣﻦ ﺯﯾﺒﺎﺳﺖﮔﻞ ﺳﺮﺧﻢ ﺷﺎﯾﺪﯾﺎ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺑﺪﺑﺪﻩ ﺧﻮﺏ ﻭ ﻧﺠﯿﺐﭼﻤﻨﻢ، ﯾﺎﺳﻢ، ﮔﺎﻫﯽ ﺷﺒﻨﻢﺭﺩ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺟﺮﯾﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﻦﺟﻨﺲ ﺍﺑﺮ ﺍﺳﺖ ﭼﺸﻤﻢﻋﺸﻖ ﺩﺭ ﺳﯿﻨﻪ ﺳﮑﻮﺗﯽ ﭘﺮ ﺭﺍﺯﺭﻭﺡ ﻣﻦ ﺟﻨﺲ ﺧﺪﺍﻧﻔﺴﻢ ﺯﻣﺰﻣﻪ ﭘﺎﮎ ﻧﯿﺎﺯﻧﯿﻤﻪﺷﺐ، ﻣﻦ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﻮﺩﻡﻧﻢ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺣﯿﺎﻁﻣﺎﻫﯽ ﮐﻮﭼﮏ ﺣﻮﺽﻗﺎﻣﺖ ﭘﯿﭽﮏ ﺑﺎﻍﻫﺮ ﭼﻪ ﮔﺸﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﯿﺎﺑﻢ ﺯ ﻣﻦ، ﺁﯾﺎ ﮐﻪﻧﺸﺎﻧﯽﺻﺪ ﺷﻮﻕﻫﯿﭻ ﻫﯿﭽﻢﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰﺍﯾﺮﺍﻥ ﻋﺸﻖ
ﭼﻮ ﻧــﯽ ﮔﺮ ﻧﺎﻟﻢ ﺍﺯ ﺳﻮﺯ ﺟـﺪﺍﻳـﻲﻧﻴﺴﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﺗﺶ ﻣﯽ ﮐﺸﺎﻧﻢﺑﻪ ﻳﺎﺩﺕ ﺍﯼ ﭼـﺮﺍﻍ ﺭﻭﺷـﻦ ﻣـﻦﺯ ﺩﺍﻍ ﺩﻝ ﺑﺴﻮﺯﺩ ﺩﺍﻣـﻦ ﻣـﻦﺯ ﺑﺲ ﺩﺭ ﺩﻝ ﮔﻞ ﻳﺎﺩﺕ ﺷﮑﻮﻓﺎﺳﺖﮔﺮﻓﺘـﻪ ﺑـﻮﯼ ﮔـﻞ ﭘﻴــﺮﺍﻫﻦ ﻣـﻦﻫﻤﻪ ﺷﺐ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﻴﻨﻢ ﺧﻮﺍﺏ ﺩﻳﺪﺍﺭﺩﻟـﯽ ﺩﺍﺭﻡ ﺩﻟـﯽ ﺑـﯽ ﺗـﺎﺏ ﺩﻳﺪﺍﺭﺗﻮ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪﯼ ﻭ ﻣﻦ ﺷﺒﻨﻢ ﭼﻪ ﺳﺎﺯﻡﻧﻪ ﺗـﺎﺏ ﺩﻭﺭﯼ ﻭ ﻧﻪ ﺗﺎﺏ ﺩﻳــﺪﺍﺭﺳـﺮﯼ ﺩﺍﺭﻳـﻢ ﻭ ﺳـﻮﺩﺍﯼ ﻏـﻢ ﺗـﻮﭘـﺮﯼ ﺩﺍﺭﻳـﻢ ﻭ ﭘــﺮﻭﺍﯼ ﻏﻢ ﺗـﻮﻏﻤﺖ ﺍﺯ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺷﺎﺩﯼ ﺩﻟﮕﺸﺎﺗـﺮﺩﻟـﯽ ﺩﺍﺭﻳـﻢ ﻭ ﺩﺭﻳــﺎﯼ ﻏﻢ ﺗـﻮ***
ﺩﯾﺮﯾﺴﺖ ﺩﻟﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺍﺷﮑﻢ ﮐﻪ ﺯ ﻏﻢﺳﺮﺷﺘﻪ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﭼﻨﺪﯾﺴﺖ "ﺍﺳﯿﺮ ﺩﺳﺖﺍﻭﯾﻢ" ﺑﺮ ﻟﻮﺡ ﺩﻟﻢ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﺎﺭﺍﻥ! ﺑﺎﺭﺍﻥ! ﺩﻝﻣﻦ ﭼﻮ ﺭﺍﺯ ﺩﺍﺭﺩ، ﺍﺯ ﺍﻭ ﻃﻠﺐ ﻧﯿﺎﺯ ﺩﺍﺭﺩ، ﺁﻥﻣﺎﻩ ﺳﻔﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﯼ ﺩﯾﺮﻭﺯ، ﻣﺮﻏﯿﺴﺖﺧﻤﻮﺵ ﻭ ﻧﺎﺯ ﺩﺍﺭﺩ. ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﻪ ﺩﻟﻢ ﻏﻤﯽﻧﺸﺴﺘﻪ ﻣﻦ ﺑﺎﻝ ﻭ ﭘﺮﻡ. ﻭﻟﯽ ﺷﮑﺴﺘﻪ!ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﻪ ﻣﻦ ﭼﻪ ﺣﺎﻝ ﺩﺍﺭﺩ؟؟؟ ﺍﯾﻦ ﺩﻝ ﺯﺗﻮ ﻫﻢ ﺳﻮﺍﻝ ﺩﺍﺭﺩ! ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺮِ ﻣﻦ ﺑﺒﺎﺭ ﺑﺎﺭﺍﻥﺍﺯ ﺍﻭ ﺧﺒﺮﯼ ﺑﯿﺎﺭ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺁﻩ ﺍﯼ ﺩﻝ ﻧﺎﺻﺒﻮﺭ،ﺻﺒﺮﯼ ﺁﺭﺍﻡ ﺑﻤﺎﻥ، ﻗﺮﺍﺭﻗﺪﺭﯼ....*
باید به فکر غصه گل بود فکر غروب ساکت یک خورشید،باید ز درد آینه ویران شد از غصه سپیده به خود لرزید،باید به فکر کوچ پرستو بود در فکر یک کبوتر بی پرواز،باید به جای یک دل تنها بود آرام و ارغوانی و بی آغاز،باید به حرمت غم یک گلدان آشفته بود و خم شد و ویران شد،وقتی کسی ز غربت غم تنهاست باید شکسته گشت و پریشان شد،باید میان خاطره کودک چیزی شبیه لطف عروسک بود،باید برای پنجره ای تنها یک سایبان ز ساقه پیچک بود،باید برای تشنگی یک یاس زیباتر از تصور باران شد،باید برای تازه شدن گل داد تسکین روح خسته یاران شد،باید فضای نیلی رویا را گاهی برای پونه مهیا کرد،باید هوای سرخی رز را داشت از آسمان ستاره تمنا کرد،باید به خاطر گل یخ پژمرد فکر پرنده های طلایی بود،باید سکوت آینه را فهمید در انتظار صبح رهایی بود،باید به فکر حسرت شبنم بود فکر سپیدی غزل یک یاس،فکر پناه دادن یک لاله فکر غریب ماندن یک احساس،باید برای پونه دعایی کرد زیر عبور تند زمان تنهاست،باید شنید قصه دریا را تا دید او برای چه در غوغاست...
ﺍﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﻗﺸﻨﮓ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﯽ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻦﻧﯿﺴﺖﺍﯾﻦ ﺧﺎﮎ ﭼﻪ ﺯﯾﺒﺎﺳﺖ ﻭﻟﯽ ﺧﺎﮎ ﻭﻃﻦﻧﯿﺴﺖﺁﻥ ﮐﺸﻮﺭ ﻧﻮ ﺁﻥ ﻭﻃــــﻦ ﺩﺍﻧﺶ ﻭﺻﻨﻌﺖﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﺩﻝ ﺍﻧﮕﯿــــــــــﺰﯼ ﺍﯾﺮﺍﻥﮐﻬﻦ ﻧﯿﺴﺖﺩﺭ ﻣﺸﻬﺪ ﻭ ﯾﺰﺩ ﻭ ﻗﻢ ﻭ ﺳﻤﻨﺎﻥ ﻭﻟﺮﺳﺘﺎﻥﻟﻄﻔﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﻠﮕﺮﯼ ﻭ ﻧﯿﺲ ﻭﭘﮑﻦ ﻧﯿﺴﺖﺩﺭ ﺩﺍﻣﻦ ﺑﺤﺮ ﺧﺰﺭ ﻭ ﺳﺎﺣﻞ ﮔﯿﻼﻥﻣﻮﺟﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﺣﻞ ﺩﺭﯾﺎﯼ ﻋﺪﻥﻧﯿﺴﺖﺩﺭ ﭘﯿﮑﺮ ﮔﻠﻬﺎﯼ ﺩﻻﻭﯾﺰ ﺷﻤﯿﺮﺍﻥﻋﻄﺮﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﺎﻓﻪ ﯼ ﺁﻫﻮﯼ ﺧﺘﻦﻧﯿﺴﺖﺁﻭﺍﺭﻩ ﺍﻡ ﻭ ﺧﺴﺘﻪ ﻭ ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺣﯿﺮﺍﻥﻫﺮﺟﺎ ﮐﻪ ﺭﻭﻡ ﻫﯿﭻ ﮐﺠﺎ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻦﻧﯿﺴﺖﺁﻭﺍﺭﮔﯽ ﻭﺧﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺩﻭﺷﯽ ﭼﻪ ﺑﻼﯾﯽﺳﺖﺩﺭﺩﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﺘﺎﺵ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺩﯾﺮﮐﻬﻦ ﻧﯿﺴﺖﻣﻦ ﺑﻬﺮ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﻧﻢ ﻏﺰﻝ ﺳﻌﺪﯼ ﻭﺣﺎﻓﻆﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﻏﺮﯾﺒﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻭ ﻓﻬﻢ ﺳﺨﻦﻧﯿﺴﺖﻫﺮﮐﺲ ﮐﻪ ﺯﻧﺪ ﻃﻌﻨﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﻭﺍﯾﺮﺍﻥﺑﯽ ﺷﺒﻬﻪ ﮐﻪ ﻣﻐﺰﺵ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺑﻪﺗﻦ ﻧﯿﺴﺖﭘﺎﺭﯾﺲ ﻗﺸﻨﮓ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﯽ ﻧﯿﺴﺖﭼﻮﺗﻬﺮﺍﻥﻟﻨﺪﻥ ﺑﻪ ﺩﻻﻭﯾﺰﯼ ﺷﯿﺮﺍﺯ ﮐﻬﻦ ﻧﯿﺴﺖﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﮐﻪ ﺳﺮﺳﺒﺰ ﺑﻮﺩ ﺩﺍﻣﻨﻪ ﺁﻟﭗﭼﻮﻥ ﺩﺍﻣﻦ ﺍﻟﺒﺮﺯ ﭘﺮ ﺍﺯ ﭼﯿﻦ ﻭﺷﮑﻦﻧﯿﺴﺖﺍﯾﻦ ﮐﻮﻩ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﺩﻣﺎﻭﻧﺪﺍﯾﻦ ﺭﻭﺩ ﭼﻪ ﺯﯾﺒﺎﺳﺖ ﻭﻟﯽ ﺭﻭﺩ ﺗﺠﻦﻧﯿﺴﺖﺍﯾﻦ ﺷﻬﺮﻋﻈﯿﻢ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﯽ ﺷﻬﺮﻏﺮﯾﺐﺍﺳﺖﺍﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﻗﺸﻨﮓ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﯽ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻦﻧﯿﺴﺖ
ﮔﻠﭙﻮﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﻭﺣﺸﯽ ﺩﺷﺖﺍﻣﯿﺪﻡﻭﻗﺖ ﺳﺤﺮ ﺷﺪ ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ ﺷﺐﺭﻓﺖ ﻭﻓﺮﺩﺍﯾﯽ ﺩﮔﺮ ﺷﺪ ﻣﻦ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻡﺗﻨﻬﺎﯼ ﺗﻨﻬﺎﻣﻦ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻡ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯿﺎﻥﺳﯿﻞ ﻏﻤﻬﺎ ﮔﻠﭙﻮﻧﻪﻫﺎﯼ ﻭﺣﺸﯽﺩﺷﺖ ﺍﻣﯿﺪﻡ ﻭﻗﺖ ﺟﺪﺍﯾﯿﻬﺎﮔﺬﺷﺘﻪﺑﺎﺭﺍﻥ ﺍﺷﮑﻢ ﺭﻭﯼ ﮔﻮﺭ ﺩﻝ ﭼﮑﯿﺪﻩﺑﺮﺧﺎﮎ ﺳﺮﺩ ﻭ ﺗﯿﺮﻩ ﺍﯼ ﭘﺎﺷﯿﺪﻩ ﺷﺒﻨﻢﻣﻦﺩﯾﺪﻩ ﺑﺮ ﺭﺍﻩ ﺷﻤﺎ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺪﺳﺮ ﺑﺮﮐﺸﯿﺪ ﺍﺯ ﺧﺎﮐﻬﺎﯼ ﺗﯿﺮﻩ ﻏﻢ**********ﻣﻦ ﻣﺮﻏﮏ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩﺍﯼ ﺑﺮ ﺷﺎﺧﺴﺎﺭﻡﮔﻠﭙﻮﻧﻪ ﻫﺎ ﮔﻠﭙﻮﻧﻪ ﻫﺎﭼﺸﻢ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﻡﻣﯿﺨﻮﺍﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺗﺎﺳﺤﺮ ﮔﺎﻫﺎﻥ ﺑﺨﻮﺍﻧﻢﺍﻓﺴﺮﺩﻩ ﺍﻡﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﺍﻡ ﺁﺯﺭﺩﻩ ﺍﻡ**********ﮔﻠﭙﻮﻧﻪ ﻫﺎ ﮔﻠﭙﻮﻧﻪ ﻫﺎ ﻏﻤﻬﺎﻣﺮﺍ ﮐﺸﺖﮔﻠﭙﻮﻧﻪ ﻫﺎ ﺁﺯﺍﺭ ﺁﺩﻣﻬﺎ ﻣﺮﺍﮐﺸﺖﮔﻠﭙﻮﻧﻪ ﻫﺎ ﮔﻠﭙﻮﻧﻪ ﻫﺎ ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽﺁﺗﺸﻢﺯﺩ ﮔﻠﭙﻮﻧﻪ ﻫﺎ ﺑﯽ ﻫﻤﺰﺑﺎﻧﯽ ﺁﺗﺸﻢﺯﺩ********** ﮔﻠﭙﻮﻧﻪ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺑﺎﺩﻩﻫﺎﻣﺴﺘﯽ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﺟﺰ ﺍﺷﮏ ﻏﻢ ﺩﺭﺳﺎﻏﺮﻫﺴﺘﯽ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﮔﻠﭙﻮﻧﻪ ﻫﺎ ﺩﯾﮕﺮﺧﺪﺍﻫﻢ ﯾﺎﺩ ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺖ ﻫﻤﺪﺭﺩ ﺩﻝ ﺷﺐﻫﺎﺑﻪ ﺟﺰ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺖ**********ﮔﻠﭙﻮﻧﻪ ﻫﺎ ﺁﻥ ﺳﺎﻏﺮﺑﺸﮑﺴﺘﻪ ﺍﻡ ﻣﻦﮔﻠﭙﻮﻧﻪ ﻫﺎ ﺍﺯﺯﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﺧﺴﺘﻪ ﺍﻡ ﻣﻦ ﺩﯾﮕﺮﺑﺲﺍﺳﺖ ﺁﺧﺮ ﺟﺪﺍﯾﯿﻬﺎ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺳﺮﺑﺮﮐﺸﯿﺪﺍﺯ ﺧﺎﮎ ﻫﺎﯼ ﺗﯿﺮﻩ ﻏﻢ**********ﮔﻠﭙﻮﻧﻪ ﻫﺎ ﮔﻠﭙﻮﻧﻪ ﻫﺎ ﻣﻦ ﺑﯽﻗﺮﺍﺭﻡﺍﯼ ﻗﺼﻪ ﮔﻮﯾﺎﻥ ﻭﻓﺎ ﭼﺸﻢ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﻡﺁﻩﺍﯼ ﭘﺮﺳﺘﻮ ﻫﺎﯼ ﺭﻩ ﮔﻢ ﮐﺮﺩﻩﺩﺷﺖﺳﻮﯼ ﺩﯾﺎﺭ ﺁﺷﻨﺎﯾﯿﻬﺎ ﺑﮑﻮﭼﯿﺪﺑﺎﻣﻦﺑﻤﺎﻧﯿﺪ ﺑﺎﻣﻦﺑﺨﻮﺍﻧﯿﺪ***************
